Naar Huis!

Maandag 22 Februari

Vandaag is het zover, ik ga naar huis. Na tien weken hier gewoond te hebben bij mijn family is het dan voorbij. Ik vind het echt heel jammer, het beviel me hier heel goed. Oja, had ik al vertelt dat ik Loki nu officieel gedoopt heb tot mijn kleine broertje? Nee? Nou dan weten jullie het nu.

Op het vliegveld hebben we de koffers ingecheckt en zijn toen samen nog wat gaan eten. We hebben een groot bord friet gegeten met een grote hamburger. Het grappige was dat Loki alle mayonaise zat op te eten. Het was echt heel lekker, maar ook heel veel.

Het was tijd om naar de duane te gaan. Toen we daar aankwamen stond er al een hele rij, dus het zou wel even duren. Het moment was daar, we moesten afscheid nemen. Dat viel me zwaar, ik was er zo aangewend dat Kathelijn, Jesse (van hem had ik thuis al afscheid genomen, want hij moest werken vandaag) en Loki er altijd waren, dat het moeilijk was te bedenken dat ze er dalijk niet meer zouden zijn.Toch moest het, dus ik zei Loki gedag en gaf hem een dikke knuffel. Het leek net of hij begreep wat er ging gebeuren want hij begon treurig te kijken en gaf mij ook een knuffel, zoals hij dat doet, hij drukt zich gewoon tegen iemand aan. Natuurlijk ook een dikke knuffel voor Kathelijn, een kus en gedag. Daar stond ik in de rij, snikkend en zwaaien naar Kathelijn en Loki. De rij was zo lang dat ze niet de hele tijd zijn blijven wachten. Toen ze weg waren had ik even een heel eenzaam gevoel.

In het vliegtuig had ik het kado’tje dat ik van Kathelijn had gekregen al op mijn schoot, en toen we waren opgestegen heb ik het uitgepakt, ik mocht het ook pas uitpakken als ik in het vliegtuig zat. Het was een fotoboekje met foto’s van mijn tijd daar. Op elke foto was iets geschreven, echt heel lief.

Tijdens de vlucht kon ik niet slapen, ik heb weer 3 films gekeken en memory gespeelt, muziek geluisterd en in mijn boek geschreven.

Maandag 23 Februari

In Nederland aangekomen kon ik bij alles snel doorlopen, het was even zoeken en toen had ik ook de goede bagage band gevonden. Door het raam zag ik mama al zwaaien, snel mijn koffers gepakt en toen door de deuren. Daar stond mama met de fotocamera in de aanslag. Één foto en toen een dikke knuffel.
Wat was ik blij om haar weer te zien!

Ik ben weer thuis!